τάχος

το, ΝΜΑ [ταχύς]

1. ταχύτητα, γρηγοράδα, γοργότητα

2. φρ. α) «εν τάχει»

(λόγ. τ.) γρήγορα, εσπευσμένα

β) «όσον τάχος»

(λόγ. τ.) όσο το δυνατόν πιο γρήγορα

αρχ.

1. (στη δοτ.) τάχει

ταχέως

2. (στην αιτ.) τάχος

ταχέως

3. φρ. α) «διὰ τάχους» ή «εἰς τάχος» ή «κατὰ τάχος» ή «μετὰ τάχους» ή «σὺν τάχει» — ταχέως, γρήγορα, εσπευσμένα

β) «ὡς τάχος» ή «ὅ,τι τάχος» ή «ή [ή δωρ. τ. ᾇ] τάχος» — όσο το δυνατόν πιο γρήγορα

γ) «τάχος φρενῶν» — ταχεία έξαψη τής οργής (Ευρ.)

δ) «τάχος ψυχῆς» — ταχεία αντίληψη» (Πλάτ.).